Gedicht: Aan zee

Aan zee

Waarom is dit zo fijn?

Hij wachtte niet op mijn antwoord, maar begon

het is een baarmoeder, een moederschoot

in slaap gewiegd, gedragen

warm en nat

Ik deed mijn ogen dicht en luisterde

er was nog steeds die deining in mijn lijf

ik wilde niet naar huis.

Ik voelde kinderlijke dwarsheid

lichaam stijf, onbuigzaam

hakken in het zand.

Wanneer had ik voor het laatst Nee gezegd

zonder me schuldig te voelen

zonder het gevoel dat ik iets verkeerds deed?

Ik deed altijd teveel, of niet genoeg

werd tot rust gedwongen en lag dagen op mijn bank.

Een flikkerend scherm

te lui om op te staan en de lampen aan te doen.

Hij bleef maar praten, klonk zo zeker van zichzelf.

ik wilde niet naar huis

ik wilde eeuwig blijven.

Afbeelding omslag: Undertow by Clare Elsaesser