Tijdens haar laatste avondmaal in haar appartement vraagt Carrie al haar gasten om één woord te zeggen, iets waarvan ze afscheid willen nemen. Als ik één woord zou mogen gebruiken om And Just Like That seizoen 2 te beschrijven is het ‘onnavolgbaar.’
Dit seizoen was beduidend beter dan het eerste, maar laat mij toch met een gevoel van frustratie achter. Het is alsof de schrijvers niet meer weten hoe ze een verhaallijn moeten construeren. Er gebeurt veel, maar eigenlijk ook helemaal niets. Er is geen spanningsboog, er staat weinig op het spel. De toon van veel scènes is onduidelijk. Moet dit grappig zijn? Snappen de schrijvers dat de comedy van Ché slecht is? Denken ze echt dat zeventienjarigen hun eigen ontbijt niet kunnen maken?
Voorbeeld: Charlotte’s 17-jarige dochter Lily laat haar ouders terloops weten dat ze zich door haar vriendje wil laten ontmaagden. Vlak voor het moment suprême belt ze haar moeder op met de vraag of zij de condooms wil komen brengen (want Lily en haar vriendje durven niet naar de drogist). Als Charlotte weigert, dreigt de dochter dat ze the pull out method gaan gebruiken. Deze emotionele chantage werkt: Charlotte gaat in een sneeuwstorm op zoek naar een drogisterij die open is, om vervolgens de condooms bij haar dochter af te leveren. De scène is niet absurd genoeg om komisch te zijn. Het voelt gewoon raar. En dat gevoel heb ik regelmatig tijdens het kijken van de serie. Waar Sex And The City gevat was, met momenten van slapstick, is de komedie in AJLT cringy en vreemd.
Aidan is back Het was geen verrassing meer dat Aidan terug zou komen in het tweede seizoen. In de promo-video’s werden we al wekenlang gek gemaakt met de terugkeer van Carrie’s ex. De chemie tussen de acteurs is geweldig, dus scènes met Carrie en Aidan zijn spannend om te zien (zelfs als er niets gebeurt). Het was verfrissend om een ouder koppel te zien dat opnieuw verliefd wordt en de beste seks van hun leven heeft. Dit was de potentie van AJLT: een serie over vijftigers en zestigers die in de herfst van hun leven opnieuw single zijn (door een scheiding of het verlies van hun partner). Het is zonde dat er zulke slechte verhaallijnen geschreven zijn.
Het andere probleem van AJLT is dat het grootste deel van de verhaallijnen niet in beeld wordt gebracht. Na een radiostilte van meer dan tien jaar mailt Carrie haar ex-verloofde Aidan en maken ze een eetafspraak. Is het een date? Carrie is er niet zeker van. De schrijvers van AJLT proberen de spanning op te bouwen door Carrie in een restaurant op hem te laten wachten. Er gaat zoveel tijd voorbij, dat het lijkt alsof Aidan niet meer komt opdagen. Toch voelt dit niet spannend, want wij weten door al die promo-filmpjes al weken dat Aidan terugkomt. Carrie de halve aflevering in een restaurant op hem laten wachten voelt dus niet spannend, het voelt als tijdverspilling. Als ze elkaar aan het einde van de aflevering eindelijk zien, zijn we alleen maar geïrriteerd dat er geen tijd meer over is voor een fatsoenlijk gesprek. Als kijker zien we bijna niets van hun date, behalve wat zinnetjes en een afscheidskus. De volgende aflevering is het ineens weken later en zijn ze een setje. Wat is er in de tussentijd gebeurd? Geen idee.
Seizoen 3
Afgelopen week werd er bekend gemaakt dat er een derde seizoen gaat komen. AJLT is de best bekeken serie van HBO max. Ondanks de bakken kritiek, zitten er wekelijks duizenden kijkers klaar voor de nieuwe aflevering. Het is dan ook entertaining genoeg. Regelmatig moet ik hardop lachen en soms ben ik zelfs door een scène geraakt. Je moet alleen loslaten dat deze reboot iets met SATC te maken heeft en dat verhaallijnen ergens heen horen te gaan.
Hoe de vonk precies overslaat wordt overgeslagen, maar één ding is duidelijk: Carrie en Aidan zijn weer verliefd. Afleveringen lang zien we hen optimistisch en gemoedelijk over hun toekomst praten. Carrie verkoopt haar appartement en koopt een enorm appartement voor haar, Aidan en zijn drie zoons uit zijn eerdere huwelijk. En dan, vijf minuten voor het einde van de laatste aflevering, vertelt Aidan doodleuk dat zijn probleemtiener Wyatt zijn onverdeelde aandacht nodig heeft en dat hij niet meer naar New York komt. Hij heeft meer tijd nodig. ‘Hoeveel tijd?’ vraagt Carrie. Vijf jaar, antwoordt Aidan doodleuk. Totdat zijn zoon 20 is. Oh, en Carrie mag ook niet meer bij hem langskomen, want dat is een te grote afleiding. En de grootste shock: Carrie is hier volkomen oké mee, want ze heeft tijdens haar afscheidsetentje besloten dat ze al haar verwachtingen over het leven wil loslaten.
Huh? Wat? Als kijker ben je volkomen in verwarring over wat er precies is gebeurd. Zijn ze uit elkaar? Gaat Carrie in haar eentje in het huis wonen? Gaan ze elkaar serieus vijf jaar lang niet zien omdat Aidans zoon dronken in een auto is gestapt en een probleemtiener is? Moeten we dit een gezonde beslissing vinden? Waarom worden alle tieners in de serie als kleuters behandeld?
Zoveel onbeantwoorde vragen… Ik heb nu ook even een break nodig van Aidan en Carrie. Hopelijk gaat het me lukken om mijn verwachtingen voor seizoen drie los te laten.